Mijn eerste reis naar India maakte ik in 2004.
Dat was toen mijn zoon 18 jaar oud was.
Het werden 7 onvergetelijke weken.
Ik bezocht Varanasi, zwom in de Ganges en kreeg 10 dagen les in Kriya Yoga.
Het was juni, vlak voor de moessontijd, en de heetste periode van het jaar;
midden op de dag kon het kwik stijgen naar 44 à 45 graden celsius.
Varanasi, heilige stad aan de Ganges
Daarna trok ik naar het noorden van India en bezocht ik
Haridwar, Rishikesh, Gangotri, alle aan de Ganges gelegen.
Vanuit Gangotri we met een vriendengroepje een voettocht
van enkele dagen door de Himalaya, langs de bronnen
van de Ganga en verder. We sliepen in een rotswoning
die door een yogi en zijn helper was uitgehakt in een uitgestrekt plateau,
met uitzicht op de heilige berg Shivlinga.
Tenslotte verbleef ik nog twee weken in Dharamsala en McLeodganj,
waar een Reception Centre is ingericht, een opvangplaats voor zojuist uit
Tibet gevluchte kinderen. Hier woont Ama Adhe, een lieve oudere
Tibettaanse dame. In 1997 verscheen een boek over haar leven in Tibet,
vanaf haar vroege, onbezorgde, jeugd, de toenemende druk van de
Chinese bezetters en de vele jaren van gevangenschap die volgden.
Ik heb Ama Adhe, en de kinderen, vaak opgezocht. Bij één van die gelegenheden
vertelde zij over het verschenen boek, en hoe zij haar enige exemplaar had
uitgeleend en… nooit teruggekregen. Toen ben ik het boek gaan opzoeken;
het kostte twintig dollar, wat wil zeggen 1.000 Roepiah, een niet op te
brengen bedrag voor haar. Ik heb het gekocht en aan haar gegeven.
Voor mij was dat vanzelfsprekend: zo kon ik haar iets teruggeven voor
haar ongelooflijke levensmoed, enalle liefde en kracht die zij uitstraalde en
om zich heen verspreidde.
Zij vroeg mij binnen, in haar woonvertrek en leidde mij vervolgens naar
een tweede kamer, een huistempel.
Ama Adhe en Lydwina, foto gemaakt door de onderwijzeres van het Reception Centre.
H.H. Dalai Lama mocht ik meemaken
tijdens een dienst in de tempel van McLeodGanj en
het grote feest mocht bezoeken ter gelegenheid van
de 21e verjaardag van “de” Karmapa, Ugyen Trinley Dorje.
Bij de 21e verjaardag van de Karmapa gebeurde er zoveel voor mij, dat ik het hier niet kan beschrijven.
Wat ik wel kan vertellen, is dat de Karmapa mij op een bepaald moment, vanaf een flinke afstand, aankeek.
Tijdloosheid van de werelden, dat zijn de beste woorden die ik kan vinden.